Μέτων

(5ος αι. π.Χ.). Αθηναίος αστρονόμος, γεωμέτρης και μηχανικός. Ήταν ο εισηγητής της περίφημης μεταρρύθμισης του ελληνικού ημερολόγιου (433 π.Χ.) που βασιζόταν σε έναν σεληνοηλιακό κύκλο 19 ετών (εννεακαιδεκαετηρίδα). Ξεκινώντας από τη διαπίστωση ότι 19 ηλιακά έτη αποτελούνται από 6.940 ημέρες και ότι 235 σεληνιακοί μήνες περιλαμβάνουν επίσης 6.940 ημέρες, ο Μ. καθόρισε έναν κύκλο δεκαεννέα ετών, μετά την πάροδο του οποίου τα ουράνια φαινόμενα επαναλαμβάνονταν με την ίδια διαδοχή. Σε αυτή τη βάση λειτουργούσε το αρχαίο αθηναϊκό ημερολόγιο με 110 ελλιπείς σεληνιακούς μήνες (των 29 ημερών) και 125 πλήρεις (των 30 ημερών). Μέσα σε αυτούς περιλαμβάνονταν και 7 εμβόλιμοι, οι οποίοι προστίθεντο σε ορισμένα έτη του κύκλου ως δέκατοι τρίτοι μήνες του έτους. Ο υπολογισμός, ωστόσο, δεν ήταν ακριβής, αφού με την πάροδο του χρόνου η έναρξη των ισημερινών μεταβαλλόταν προοδευτικά, γιατί ο υπολογισμός του Μ. ήταν ανώτερος κατά έξι ώρες σε σχέση με το τροπικό έτος και μικρότερος κατά επτά ώρες σε σχέση με τα 19 σεληνιακά έτη. Διαδοχικές τροποποιήσεις προσπάθησαν να επιφέρουν, το 330 π.Χ., ο Κάλιππος ο Κυζικηνός και, κατά τον 2o αι. π.Χ. ο Ίππαρχος από τη Νίκαια χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα. Σήμερα ο κύκλος του Μ. εφαρμόζεται στη βάση του υπολογισμού της ημερομηνίας του Πάσχα της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας,όχι όμως και της Καθολικής (που χρησιμοποιεί αστρονομικά δεδομένα).